In Bijbelse tijden was een kruik een onvolmaakte aarden pot. Niet perfect en met gebreken. In de tijd van Paulus werden ze veel gebruikt en deze aarden potten waren kwetsbaar en ze braken gemakkelijk. Eigenlijk net zoals wij, zoals ik (laat ik het vooral bij mijzelf houden).
Ik voel me zo’n aarden pot; kwetsbaar en breekbaar met gebroken stukjes op de grond. Het thema rouw en verlies achtervolgt me of moet ik zeggen dat ik het thema nu omarm en daardoor er veel mee bezig ben in mijn hoofd, als ik schrijf, als ik bid als ik creëer. Ik probeer mij te uiten en dat is goed al lukt het nog niet goed om er helemaal bij te komen. Ik ben verdrietig, ik vind het spannend echter die blokkade voel ik nog steeds.
Deze maand november is ook een maand waar ik erg tegen op zag. Het is de maand waarin ik op de 9e dag 5 jaar geleden mijn hersenbloeding kreeg. Daarna is het ook de maand waarin ik de diagnose borstkanker kreeg een jaar geleden. Het is ook de maand waarin ik aan de slag wil met de opdracht die ik mijzelf gegeven heb; een brief schrijven aan mijzelf waarin ik wil beschrijven wat mijn herinneringen en gevoelens zijn, wat ik nog wel kan nu en wat ik heb geleerd tot nu toe. Wat is anders en wat is er nog wel. Wat voel ik/ Wie ben ik? Ik voel dat ik er klaar voor ben om deze stap te gaan zetten.
Daarnaast wil ik deze maand ook aan de slag met het inplakken van mijn foto’s (liggen al driekwart jaar klaar) van mijn borstkankerreis. Of alles klaar komt geen idee en hoeft ook niet. Echter wil ik wel deze maand de stap nemen om dit aan te gaan!
Terug naar mijn aarden pot; de pot die kwetsbaar en breekbaar is. De scherven die op de grond liggen en mogelijk nog een plekje krijgen of niet. Geen idee hoe mijn aarden pot wordt wat ik wel weet is dat Hij, Mijn Vader, van mij houdt! Ondanks de scherven, ondanks de barsten, ondanks de littekens blijft Hij van mij houden en spreidt Hij zijn armen wijdt open voor mij! Ik mag bij Hem schuilen hoe gebroken ik ook ben.
Reactie plaatsen
Reacties