Vrijdag 13 juni was het zover: ik had mijn afspraak bij Vivisol voor het aanmeten van mijn CPAP. Ik vond het allemaal best spannend, mede omdat ik het snel benauwd krijg als mijn mond en/of neus wordt afgedekt. Ik had geen flauw idee hoe dat zou zijn met zo’n apparaat. Maar goed, alles voor het goede doel: minder of geen ademstops meer in de nacht, met wie weet als resultaat dat ik goed slaap, uitgerust wakker word en overdag meer energie heb. We gaan het zien.

Een half jaar na mijn diagnose borstkanker – en een intensieve reis met een borstbesparende operatie, bestraling en het begin van de nabehandeling met antihormoontherapie – rende ik vandaag de 5 kilometer in de LoveLifeRun in Almere. Niet voor een PR, maar om geld op te halen voor meer kankeronderzoek.

Tijdens mijn stille tijd vroeg ik God of Hij met mij op weg wilde gaan. Of Hij mij de weg wilde wijzen die ik mag gaan. Want eerlijk gezegd: ik voel me verdwaald. Alsof ik eindeloos rondjes draai op een rotonde, stuurloos, zonder te weten welke afslag goed is voor mij. Welk pad is mijn toekomst? Wat maakt mij gelukkig? Wat is haalbaar? En... welk pad heeft Hij voor mij bedoeld?

Na drie weken stilte trokken mijn hardloopschoenen me vandaag weer naar buiten. Na de 5 km Bruggenloop liep ik nog één keer, maar toen gooide een pittige bronchitis roet in het eten. Die is nog steeds niet helemaal verdwenen, maar over drie weken staat de LoveLifeRun in Almere op de planning. En als ik daar aan de start wil staan, moet ik nu echt weer gaan trainen.

Vandaag had ik mijn laatste intake bij Interaktcontour. Deze keer voor PMT. Naar aanleiding van al mijn drie intakes gaan ze overleggen of ze wat kunnen betekenen voor mij met hun programma Hersenz.

Hieronder vindt je het stappenplan van de donut. Je kunt deze heel makkelijk tekenen door eerst een rondje te maken met een passer of een ander rond voorwerp. Daarna een rondje in het midden en vervolgens teken je het glazuur van mijn foto na. Zodra je tevreden bent, pak je een kneedgum om de potloodlijnen wat lichter te maken. Heb je een gewone gum dep hier dan mee op de potloodlijnen.

Een uitgestoken hand; we hebben het volgens mij allemaal wel een keer meegemaakt in ons leven; althans dat hoop ik. Het ging even niet lekker, het lukte niet, je zat bij de pakken neer, je voelde je teleurgesteld en moedeloos en opeens was  daar die uitgestoken hand. De hand die zei "Kom op ik help jou wel. We gaan het samen doen je hoeft het niet alleen te doen!" Misschien was het jouw vader, jouw moeder, jouw broer of zus of een collega die jou op dat moment hielp en ervoor zorgde dat je er niet alleen voor stond.