Tijdens het wandelen bedacht ik me dat ik voor mijn chronische rouw proces iets visueels wil maken. En toen bedacht ik dat ik een kistje wilde hebben waarin ik dingen kan stoppen. Dingen zoals briefjes, of foto's, of herinneringen van voor mijn niet aangeboren hersenletsel. Alles kan en mag erin.

Maandagochtend gestart met mijn check in; wandeling met Spyro door het bos. Echter toen ik na mijn rondje de oprit opliep voelde ik mij niet goed en had het idee elk moment flauw te kunnen vallen. Snel naar binnen jas en schoenen uit waarbij ik een wat zware ademhaling had. In de spiegel gekeken of ik iets gek zag maar dat was niet zo.

In Bijbelse tijden was een kruik een onvolmaakte aarden pot. Niet perfect en met gebreken. In de tijd van Paulus werden ze veel gebruikt en deze aarden potten waren kwetsbaar en ze braken gemakkelijk. Eigenlijk net zoals wij, zoals ik (laat ik het vooral bij mijzelf houden).

De opdracht voor deze week rondom Rouw en Verlies heb ik 2 dagen op mijzelf laten inwerken voordat ik ermee aan de slag ging. Ik had wel al redelijk snel een beeld in mijn hoofd wat ik wilde en dat was een dode boom/tak.

Herfst; als je naar buiten kijkt dan kan het niet missen. We zitten er volop in. De blaadjes vallen van de bomen, de paddenstoelen poppen uit de grond en de eerste herfststorm is onderweg. De herfst is de tijd van loslaten en oogsten. Je komt het overal tegen deze wijsheid en tsja ik moet toegeven het is waar. Hoe mooi is het dan ook dat we nu met thema rouw en verlies bezig zijn. Jep je leest het goed "hoe mooi" schrijf ik want ik vindt het een mooi onderwerp hoe verdrietig, pijnlijk en lastig het ook is. 

Wat zag ik op tegen dit onderwerp. Ik vind het zo spannend om het over rouw en verlies te hebben. Ik ben zo bang dat ik dan alle controle verlies en alleen maar kan huilen; eigenlijk dat alle pijn en verdriet eruit komt die ik jarenlang opgekropt heb. En ja nu denk je lekker toch, lekker laten gaan, maar bedenk je dat mijn angst zo groot is dat ik het zo eng vindt om dit aan te gaan..... Want als ik dit aanga en de controle verlies, wat gebeurt er dan, wie ben ik dan nog, wat is er dan van mij over? En zo gaan er dan 1000 vragen door mijn hoofd heen. 

Al jaren loop ik rond met het idee voor het schrijven van een boek. Nee, niet 1 maar 3 boeken liggen op de plank, half af. Ik had het gevoel dat dit anders moest. 

Ik vond het in eerste instantie een lastige opdracht want wat staat symbool voor wat, wat wil je gaan vertellen en waar start jouw verhaal en waar laat je het eindigen. In de pauze heb ik dan ook nog wat erbij gelegd waardoor het uiteindelijk de onderste foto is geworden. Ik zal proberen hieronder de strekking van mijn verhaal te schrijven. Het wordt natuurlijk nooit helemaal zoals ik het daar vanuit mijn hart vertelde......

De laatste maand merk ik dat ik mij verdrietig voel als ik deze foto's langs zie komen. Ik zie wie ik was en wie ik nog graag zou zijn. Ik zie een krachtige Daan die vol van energie in het leven stond en uiteraard waren er tegenslagen maar die kon ik handelen. Nu zie ik mijzelf als iemand die angst heeft en veel stress en met onzekerheid de toekomst inkijkt. Er hoeft maar iets te gebeuren of ik ben uit balans! Schiet emotioneel uit mijn slof en voel de stress stijgen. Regelmatig ben ik bang dat ....

Week 3 stond bij Hersensz in het teken van coping. Coping is de manier van omgaan met stress en spanning. Voel jij je bij de omgang met stress een struisvogel of ben jij meer een vechtende leeuw? En is dit anders dan voor je hersenletsel? En welk ander dier zou jij wel willen zijn? Ik gaf aan dat ik wel een hond zou willen zijn. Die pakt zijn rust regelmatig op de dag, neemt de tijd tijdens een wandeling om her en der te snuffelen en laat zich horen als hij/zij iets wilt. Daarnaast is een hond altijd enthousiast als je thuis komt en zoekt een hond regelmatig genegenheid om geknuffeld te worden. Honden voelen goed aan wat er nodig is en ze zorgen goed voor zichzelf. Wat mij betreft kan ik daar nog veel van leren!