Na drie weken stilte trokken mijn hardloopschoenen me vandaag weer naar buiten. Na de 5 km Bruggenloop liep ik nog één keer, maar toen gooide een pittige bronchitis roet in het eten. Die is nog steeds niet helemaal verdwenen, maar over drie weken staat de LoveLifeRun in Almere op de planning. En als ik daar aan de start wil staan, moet ik nu echt weer gaan trainen.
Je kunt me trouwens nog steeds sponsoren via mijn actiepagina:
fightcancer.nl/fundraisers/danielleslofstra
Vandaag koos ik niet voor de vertrouwde stem van Evy, maar voor het officiële schema van LoveLifeRun. Ik begon met vijf minuten stevig wandelen als warming-up, terwijl ik mijn armen en benen wat los zwaaide. Daarna volgde het echte werk: zes keer vier minuten hardlopen, afgewisseld met twee minuten wandelen.
En eerlijk is eerlijk: het viel me zwaar. Mijn conditie heeft duidelijk een tik gehad. Ik was snel buiten adem en moest mijn tempo behoorlijk aanpassen. Maar dat stapje terug? Dat ken ik inmiddels. Het is niet leuk, maar wel nodig — en het hoort bij dit proces.
Na 4,53 km lonkte de verleiding om 'm af te maken tot een nette 5 km. Mijn perfectionist stond al klaar. Maar ik luisterde naar mijn verstand (en lijf) en besloot de laatste 1,5 km rustig te wandelen. Met een dubbel gevoel drukte ik op stop: trots dat ik mijn grenzen bewaakte, maar ook een beetje balend — want ja, 5 km staat toch nét wat lekkerder.
Ik slenterde verder, raapte wat dennenappels en groen voor mijn Nature Journal, en luisterde naar de vogels. En ineens besefte ik: de laatste keer dat ik hier liep, was 15 december 2024. Net voor mijn borstsparende operatie. Toen dacht ik nog: "Wanneer zou ik hier weer lopen?"
Vandaag, precies twintig weken later, liep ik er weer. En ja — ik pinkte een traan weg. Want wat is er veel gebeurd in die twintig weken. Ziekenhuisbezoeken, behandelingen, herstel, hoop, angst, kracht. Bizar veel.
Op dat moment zette ik het nieuwe nummer van Emma Heesters op. Een zin sprong eruit:
“Ik kan er niet langs, dus ik moet er wel doorheen.”
Zo voelt het. Nog steeds. Maar ik weet inmiddels ook dat ik er niet alleen doorheen hoef. Hij is erbij. Elke stap. Ook vandaag.
Reactie plaatsen
Reacties