De eerste week bij Hersensz zit erop! Lang heb ik hier naar uitgekeken en nu was het eindelijk zover deze week. Op woensdag startte we de ochtend met het cognitieve gedeelte. Goed om vooraf even te vermelden dat naast de therapeut altijd een ervaringsdeskundige aanwezig is. Dit zijn mensen met hersenletsel die het programma Hersensz al doorlopen hebben. Zij zijn er om ons ook te prikkelen, scherpe vragen te stellen, ervaringen te delen, etc.
Deze 1e keer bestond uit kennismaken met elkaar waarbij er ook gevraagd was om iets mee te nemen vanuit thuis waar je kracht uit haalt of wat jou troost. Tsja daar hoefde ik niet heel lang over na te denken en ja ik had de Bijbel mee kunnen nemen maar ik koos voor Takkie als symbool voor Joep. Want Joep is echt mijn maatje, die mij troost, die mij ritme geeft, die mij laat lachen echter ook goed aanvoelt als ik moe of verdrietig ben. Hij komt dan bij mij zitten, legt zijn kop op mijn borst en kijkt mij met zijn rustige bruine ogen aan. Echter hij zorgt er ook voor dat ik in beweging kom en tussen de middag een rondje maakt met hem. Regen maakt hem niet uit dus hup regenjas aan en gaan!
Zo had iedereen wat bij zich met een verhaal, luisterde we naar elkaars verhaal over hoe zij/hij haar/zijn hersenletsel opgelopen was. Allemaal persoonlijke kwetsbare verhalen ; stuk voor stuk. Hoe bijzonder om dit op dag 1 al te mogen en te kunnen delen met elkaar. Uiteraard was er ook veel herkenning en jep dat schept toch wel een band met elkaar.
De ochtend was mooi maar zeker ook intensief. In de pauze, drie kwartier, was het wat zoeken. Wat ging ik doen, waar deed ik wijs aan; in de groepsruimte blijven of naar de rustruimte of naar buiten. Maar goed dat laatste viel al af want ik had een bak salade bij me. Ik besloot deze keer te kiezen voor de groepsruimte. Heel gezellig kan ik je zeggen maar ook de nodige prikkels…..
Nadat mijn salade op was, koos ik ervoor om mijn koptelefoon op te zetten met rustige muziek en te gaan kleuren aan mijn meditatieve doodle. Dit was fijn echter toen ik er net even in zat, was het alweer tijd. Helder in ieder geval voor mij om de volgende keer een andere keuze te maken want ik was niet echt tot rust gekomen.
In de middag zijn we bezig geweest met PMT (Psycho Motorische Therapie). Tijdens deze sessies is het o.a. de bedoeling dat je kijkt naar je eigen gedrag, waar zou je het kunnen aanpassen om het makkelijker te maken voor jezelf. En altijd de vraag aan het eind van het blok wat heb je geleerd, wat heb je ervaren en wat neem je mee naar huis?
De middag startte we met speeddaten in twee tallen twee vragen beantwoorden. En later mochten we uiteraard vertellen wat het antwoord van de ander op 1 van de twee vragen was. Ik kan je zeggen dat dat best lastig is omdat in ieder geval in mijn situatie mijn hoofd nog behoorlijk vol zat van de ochtend en ik echt met oprechte interesse geluisterd heb maar onthouden met een vol hoofd is niet mijn sterkste kant. Je voelt het al aankomen daar ging het niet helemaal om. Wat wel dat laat ik even aan jou zelf over om in te vullen.
Hierna hadden we een korte break en toen we na de pauze in de zaal terug kwamen lag deze bezaaid met allerlei materiaal. We gingen aan de slag met 4 spelvormen in twee-/drietallen; balletje overgooien en opvangen met een scoop, frisbeeën tegen een dobbelsteen; wie heeft het eerst 20 punten, hockey tussen pionnen door; hoe vaak lukt dit en ballon overtikken; hoe vaak lukt dit.
Elk spelletje deden we een x aantal minuten en daarna gingen we door naar het volgende spel. Ik weet niet hoe het met jou spelvaardigheid en of je fanatiek bent maar bij mij schiet deze gelijk omhoog zodra ik mag spelen. Ik word enthousiast en nog fanatieker als mijn tegenpartij dit ook is. Kortom ik verlies mijzelf uit het oog. Echter zorgde de therapeut en ervaringsdeskundige er wel voor dat je bij de les bleef door kritische vragen te stellen.
Bij het hockeyen bijvoorbeeld werd ik duizelig en vergat ik in eerste instantie dat ik uiteraard dingen mocht aanpassen. Na een tip van de ervaringsdeskundige besloot ik dat we dichter bij elkaar gingen staan en toch knaagt het dan van binnen. Ik moet en ik zal……….. precies wat we hier mogen gaan leren. Aanpassen is oké, het is geen teken van zwakte, het hoeft niet zoals hiervoor en niks is minder goed. En vul maar zelf in.
En mogelijk denk je niet moeilijk toch nou ik kan je zeggen dat het super moeilijk is. Want wat ik wil is niet anders zijn. Ik wil laten zien dat ik het allemaal nog prima kan en ja dit gaat dan ook ten koste van mijzelf. Ik mag nu gaan leren dat ik mag inleveren, mag aanpassen, het mag doen wat past bij mij nu en dat dat allemaal oké is en dat ik dan nog net zoveel waard ben als voorheen!
En terwijl ik dit tik branden de tranen achter mijn ogen, slik ik ze weg maar pffff wat is dit confronterend maar wat ben ik gemotiveerd om aan de slag te gaan.
Moe maar voldaan gingen we allemaal die dag naar huis. We konden terugkijken op een mooie en fijne dag samen! Eenmaal thuis manlief bij gekletst en daarna lekker gedoucht en op mijn spijkermatje gaan liggen. Daarna wat getekend en vooral heel rustig aan gedaan. De volgende dag had ik echt nodig om bij te tanken en heb ik niet heel veel gedaan.
Het was even wennen om vrijdag mijn rustige opstaan te doorbreken. Maar met veel plezier ging ik die ochtend weer op pad naar Zwolle voor een combi van PMT/fysio deze ochtend. We startte de ochtend met leuke groepsopdrachten; spullen sjouwen naar de overkant zonder de vloer aan te raken. De attributen mocht je gebruiken om op te staan. Hoe werk je samen met elkaar? Wat was jouw rol? Wat viel je op? Wat neem je mee? Allemaal vragen om te reflecteren met jezelf, met elkaar.
Voor mijzelf valt op dat ik snel in mijn rol kruip als manager; jep het zit in mijn hart en nieren. Maar goed ik bemerk het op en dat is al een stap. Het belangrijkste wat ik eruit gehaald heb deze ochtend is dat het goed is om je krachten te bundelen. Samen kom je verder. Maar ook dat het oké is om hulp te vragen en dat ik het zelf niet allemaal alleen hoeft te doen.
Het 2e gedeelte gingen we lekker fysiek aan de slag. Je kon op de diverse apparaten en op de grond lagen diverse andere oefeningen met de touwladder, balansoefeningen, gewichtjes, step oefeningen, rug oefeningen, etc. Kortom even uit het hoofd. Fijn om de week mee af te sluiten al waren de prikkels wel veel omdat je toch met 9 man bezig bent in 1 ruimte.
Ook vandaag reed ik moe maar voldaan naar huis. Met een glimlach en een traan kijk ik terug op deze eerste week. Wat heb ik al veel geleerd! Heb je vragen laat het mij weten door mijn een pb te sturen. Ik beantwoord ze graag.
Reactie plaatsen
Reacties