Elke ochtend start ik met de Bijbel en vaak ben ik al bezig en denk ik o nee eerst bidden en Hem bedanken voor deze nieuwe dag. Ik vouw dan mijn handen en bid dan wat ik elke dag bid. Ik denk dat Hij dat vast niet erg vindt .
Vader in de Hemel dankUwel voor deze nieuwe dag. DankUwel dat ik mijn ogen weer mocht open doen. Heer ik wil U vragen of U door Uw Woord tot mij wilt spreken. Wat wilt U mij deze dag, deze week meegeven. Heer wilt U zijn bij mijn gezin en familie als ze vandaag op pad gaan. Wilt U hen kracht geven voor deze dag en weer veilig thuis brengen. Ja HEER zo bid ik ook voor alle lotgenoten (en dan noem ik soms hier specifiek hun naam) wilt U hen helpen deze dag en kracht en rust geven........
Zomaar een stuk uit mijn ochtendgebed. Na het gebed zoek ik de overdenking van @zijlacht op en start ik met lezen. En weet je wat nu zo mooi is. Keer op keer merk ik dst God mij roept en mij zegt "wat je ook doet je mag altijd bij mij thuiskomen. Ik wacht je met mijn armen wijdt open op. Daarnaast vertelt Hij mij dat ik mag rusten aan Zijn voeten. Het verhaal van Maria en Martha komt verscheidene keren langs! En keer op keer zie ik het beeld dat ik bij Hem zit, zoals Maria, en luistert naar wat Hij mij te zeggen heeft.
Op de een of andere wijze keert dit beeld steeds terug. Als ik in de nacht wakker lig, als ik wandel, als ik boodschappen doe. Hoe duidelijk kan het zijn wat Mijn Vader van mij verwacht.......en waarom is het dan toch zo moeilijk om te knielen en aan Zijn Voeten te gaan zitten.........
Ik struggle hiermee en dat is niet erg. Ik weet dat ik er komen ga. Daar aan Zijn Voeten!
Ik denk zomaar dat ik niet de enige ben. Deel jij jouw verhaal met mij?
Reactie plaatsen
Reacties