Maandagochtend gestart met mijn check in; wandeling met Spyro door het bos. Echter toen ik na mijn rondje de oprit opliep voelde ik mij niet goed en had het idee elk moment flauw te kunnen vallen. Snel naar binnen jas en schoenen uit waarbij ik een wat zware ademhaling had. In de spiegel gekeken of ik iets gek zag maar dat was niet zo.
Boven tanden gepoetst nog steeds met het idee dit nare gevoel is zo wel weg. Maar het bleef en ik kon ook niet goed praten; leek wel met een dubbele tong. Timo begreep mij ook niet. Het nare woord tia ging door mij heen en gegoogled wat de verschijnselen zijn. Echter bleef het rare praten dus Lodewijk gebeld en die heeft Timo de ambu laten bellen.
En wat een kanjer is die zoon van mij. In de middag samen wel een potje gejankt want wat was hij geschrokken!
Geschrokken ben ik op de bank gaan zitten en kon eigenlijk alleen maar huilen. Wat was dit schrikken zeg en er ging van alles door mij heen. Al snel was mijn schoonmoeder er en ondertussen kon ik alweer normaal praten.
Wat baalde ik hiervan en wat voelde ik me rot en wat was ik bang. De ambu heeft alles gecheckt en alles was in orde; geen rede om mij mee te nemen naar het zh echter wel even contact gehad met de huisarts en later neuroloog.
Ik hoefde niet mee naar het zh maar moest mij dinsdagochtend wel melden bij de tia poli. De rest van de dag best wel van slag geweest en veel gehuild.
Maandag rustig aan gedaan mijn afspraken laten afbellen en wat mailtjes gedaan. Maandagmiddag geslapen zodat ik nog wel kon aansluiten online bij de opleiding. Alleen maar luisteren (docent ingelicht) en verder even niks.
Vanochtend gemeld om half 9 op de tia poli en allerlei onderzoeken gehad (halsslagader, ct scan, bloedonderzoek, lichamelijk onderzoek, gesprekje, etc.). Het was veel wachten tussendoor en rond kwart voor 2 kreeg ik de uitslag:
Mogelijk een tia echter ben ik wel te jong voor. Wel moet ik vannacht in het zh blijven en krijg ik een afspraak voor mri poliklinisch om tia uit te sluiten.
Vanaf vanochtend al aan de monitor tm morgenochtend om te kijken of ze onregelmatigheden zien. Morgenochtend mag ik in principe weer naar huis.
Twee weken mag ik geen auto rijden en na de mri weten ze hopelijk meer. Mocht er op de mri geen litteken zitten dan is het geen tia geweest. Maar wat dan wel? Ja dat weten ze niet.......
Een heel verhaal echter wil ik naast mijn ups ook mijn downs delen en ja dit is er echt wel 1! Zo wordt je opeens weer even met je neus op de feiten gedrukt en besef je dat het leven kostbaar is.
Dus mensen ajb omarm het leven, koester elk moment, maak het snel weer goed na een ruzie of liever maak geen ruzie! Geef elkaar altijd een zoen als je weggaat en maak elke dag mooie herinneringen!
Dit zal wel even een plekje moeten krijgen en vertrouwen terug in mijn lijf echter we kijken vooruit en gaan ook deze berg weer overwinnen!
PS Genoeg inspiratie trouwens hier op de afdeling om over te schrijven
Reactie plaatsen
Reacties