Tijdens het wandelen bedacht ik me dat ik voor mijn chronische rouw proces iets visueels wil maken. En toen bedacht ik dat ik een kistje wilde hebben waarin ik dingen kan stoppen. Dingen zoals briefjes, of foto's, of herinneringen van voor mijn niet aangeboren hersenletsel. Alles kan en mag erin.
Het is namelijk echt tijd om afscheid te nemen van mijn oude ik en plaats te maken voor de nieuwe Daan. Ik voel dat de tijd er is om mijzelf een brief te gaan schrijven waarin ik afscheid ga nemen en die oude Faan ga bedanken voor alles wat ze de nieuwe Daan meegeeft.
Echter besefte ik mij ook dat het niet een voorgoed afscheid kan zijn. Want die oude Daan dat is wel een stukje van mij! Ik heb mooie herinneringen aan de tijd voor mijn hersenletsel. Ik hoop dat je mij nog kunt volgen.
Ik vond dit koffertje dus ook wel mooi want dat kan ik symbolisch meenemen op mijn reis. En tussendoor kan ik het dan gewoon opendoen als ik even terug wil denken aan die tijd.
Ik heb geen idee of dit mij gaat helpen maar goed ik vond het wel een mooi en fijn idee dat ik mijn gedachten, mijn verdriet, mijn pijn, etc. Ergens kan achterlaten waar het niet verloren gaat.
Ik denk namelijk ook dat die oude Daan en nieuwe Daan een super team gaan vormen en samen een mooie toekomst tegemoet gaan!
Reactie plaatsen
Reacties